📻 Nostalji Rüzgarı: 90’larda Akyazı Nasıldı?
Akyazı“Sokaklar çocuk sesleriyle doluydu, herkes birbirini tanırdı… İnternet yoktu ama samimiyet vardı.”
Akyazı’nın 90’lı yıllardaki o sıcacık, huzur dolu günlerine birlikte bir yolculuk yapalım…
🕰️ Zamanın Yavaş Aktığı Dönemler
1990’lı yıllarda Akyazı, henüz bu kadar kalabalık ve modern değildi. İlçe daha çok tarıma dayalı bir ekonomiye sahipti. Fındık, mısır ve süt ürünleri, pek çok ailenin temel geçim kaynağıydı. O zamanlar şehirleşme bu kadar hızlı ilerlememişti; insanlar komşularını tanır, akşam çaylarını birlikte içerdi.
🛍️ Eski Çarşı, Eski Dükkanlar
Bugünkü AVM’ler ya da zincir marketlerin yerinde, Ahmet Amca’nın bakkalı, Mustafa Bey’in manifaturası, Güler Teyze’nin tuhafiye dükkânı vardı.
Çocuklar okuldan çıkınca 25 kuruşluk leblebi tozu ya da kolonyalı mendil alırdı. Bakkalda veresiye defteri bile tutulurdu!
📌 O dönemden unutulmayanlar:
-
Bakkaldaki cam fanusta sakızlar
-
Kartpostal ve pul koleksiyonu yapan çocuklar
-
Kurşun kalemle yazılmış okul defterleri
🚲 Sokakta Oynamak Serbestti
90’larda Akyazı’da çocuk olmak… bir ayrıcalıktı.
Sokaklar park gibiydi. Asfaltta sek sek oynanır, lastik topla maç yapılır, akşam ezanıyla birlikte herkes evine dönerdi. Teknoloji sınırlıydı ama hayal gücü sınırsızdı.
🎮 Bilgisayar oyunlarının yerini:
-
Cicoz, saklambaç, yakan top
-
İp atlama, gazoz kapağı koleksiyonu
-
Kutu kola açma halkasından yüzük yapma
aldı.
📻 Radyo Akşamları ve TRT Günleri
Evlerde tek bir televizyon vardı. TRT 1 yayınıyla başlayan akşamlar, “Susam Sokağı”, “Bizimkiler”, “Perihan Abla” gibi programlarla geçerdi. Cumartesi geceleri ailece “Eğlence Sefası” izlenirdi.
🎶 Arabeskten popa, herkesin favori şarkısı vardı. Radyo dinlemek hala yaygındı.
“Radyo Tatlıses” ya da “Radyo 7”den istek parça yollamak büyük olaydı.
🧺 Pazar Günleri: Piknik ve Misafirlik Günü
Aileler için Pazar günü “piknik ve misafirlik” günüdür. Kuzuluk, Mudurnu Deresi veya Çakmak Yaylası en çok tercih edilen yerlerdi. Katmer, gözleme, termosta çay ve sobada ısıtılan ekmek kokusu hâlâ hafızalardadır.
🚗 Arabası olmayanlar yürüyerek ya da minibüsle gidip dönerdi. Yolda tanımadığın birine “Kolay gelsin” demek adettendi.
👨🏫 Eğitim ve Okul Hayatı
Sınıflar kalabalıktı ama öğretmenler çok kıymetliydi. Sınıfta soba yakılır, öğrenciler sırayla kömür getirirdi. Kâğıt kokan kitaplar, öğretmenlerin yazı tahtasına tebeşirle yazdığı notlar, ve “El yazısı defterleri”…
📚 Unutulmayanlar:
-
Kırmızı kurdeleyle takılan ilk karne
-
Ödül olarak alınan “İnci Taneleri” hikâye kitabı
-
Cumhuriyet törenleri ve şiir ezber yarışmaları
🧑🌾 Komşuluk Kültürü ve Dayanışma
Akyazı’da o dönemde kapılar kilitlenmezdi. Komşular birbirlerine yemeğe giderdi. Biri hasta olunca tüm mahalle yemeğini yapıp getirirdi. Çocuklara bayramda mendil ve harçlık verilirdi.
🍉 Mahallede yaz akşamları karpuz kesilir, yere serilen kilimlere oturulurdu. Bugünkü sosyal medya yerini gerçek dostluklara bırakırdı.
📸 O Dönemin Gözümüzde Kalanları
| Hatırlananlar | Duygusu |
|---|---|
| Siyah beyaz aile fotoğrafları | Özlem |
| İlk karne heyecanı | Gurur |
| Yazlık sinema etkinlikleri | Mutluluk |
| Komşunun balkonundan gelen yemek kokusu | Sıcaklık |
| Pazar sabahı çalan mahalle fırını zili | Huzur |
📩 Okurlarımıza Soru:
Sen 90’larda Akyazı’da mıydın?
👉 Hatırladığın en güzel anı neydi?
Yorumlara yaz veya bize mesaj gönder, bir sonraki nostalji köşesinde senin anını paylaşalım!
🔚 Son Söz
90’lar… Sadelik, samimiyet ve sevgiyle dolu yıllardı.
Akyazı o zamanlar daha küçüktü ama insanlar birbirine daha yakındı.
O günleri unutmamak ve genç nesillere aktarmak için bu tür içerikler üretmeye devam edeceğiz.
📌 Haftaya: “2000’lerde Akyazı’da Genç Olmak Nasıldı?” yazımızla yine buradayız.
